-در آغاز خلقت ، خداوندِ تمام مخلوقات ، نسلهايی از انسانها و فرشتگان را همراه با قربانيهايی برای ويشنو نازل كرد، و آنان را با اين گفته تبرك بخشيد : ”با اين ياگيا [قربانی] در شادی وخوشبختی زندگی نماييد، زيرا انجام آن تمامی مواهب را برای خوشبخت زيستن و رستگار شدن به ارمغان خواهد آورد.“
-فرشتگان كه در اثر انجام قربانيها راضی شدند، رضايت شما را نيز فراهم خواهند كرد و بدين سان با همكاری بين انسانها و فرشتگان خير و بركت در همه جا و برای همه به وجود خواهد آمد.
-فرشتگان كه مسئول تأمين نيازهای گوناگون زندگی هستند، با راضی شدن از انجام ياگيا [قربانی]، تمامی مايحتاج زندگی را برای شما فراهم خواهند كرد . ولی كسی كه از اين مواهب ، بدون آنكه آنها را در مقابل به فرشتگان تقديم كند، بهره مند می شود مسلماً دزد محسوب می گردد.
-عابدان خداوند از هر نوع گناهی مبری می گردند، زيرا فقط غذاهایی را تناول می كنند كه ابتدا به عنوان قربانی تقديم شده است . ديگران كه غذا را برای لذت شخصی تهيه می كنند، فقط گناه تناول می نمايند.
-حيات كليه بدنهای ذی روح متكی به دانه های غذايی است كه آنها نيز از باران توليد می گردد. باران از انجام ياگيا [قربانی] حاصل می شود و ياگيا از وظايف تجويز شده است.
-از آنجايی كه فعاليتهای تنظيم كننده در وداها تجويزشده و وداها مستقيماً از شخصيت اعلای خداوند تجلی يافته است، در نتيجه آن حقيقت مطلق فراگير به طور ابدی در اعمال قربانی قراردارد.
-آرجونای عزيزم ، كسی كه در حيات انسانی خود از دور كامل قربانی كه بدين گونه در وداها تجويزشده پيروی نكند، بدون شك زندگی مملو از گناه خواهد داشت . عمر چنين شخصی كه فقط به منظور ارضای حواس زندگی ميكند بيهوده و عبث خواهد گذشت .
-اما برای كسی كه لذت را در ذات می يابد، زندگيش در خودشناسی واقع است، و كاملاً خشنود و فقط در ذات راضی است ، هيچ گونه وظيفه ای وجود ندارد.
-شخص خودشناخته در پی هدف يا مقصودی از انجام وظايف تجويز شده خود نيست و دليلی نيز برای عدم انجام آن نمی يابد. بعلاوه هيچگونه نيازی به اتكاء به موجودات زنده ديگر ندارد.