فصل ۲-۳
« فصل ۱-۳| فصل ۳-۳ »
عابدان خداوند از هر نوع گناهی مبری می گردند، زیرا فقط غذاهایی را تناول می کنند که ابتدا به عنوان قربانی تقدیم شده است . دیگران که غذا را برای لذت شخصی تهیه می کنند، فقط گناه تناول می نمایند.
-در آغاز خلقت ، خداوندِ تمام مخلوقات ، نسلهایی از انسانها و فرشتگان را همراه با قربانیهایی برای ویشنو نازل کرد، و آنان را با این گفته تبرک بخشید : ”با این یاگیا [قربانی] در شادی وخوشبختی زندگی نمایید، زیرا انجام آن تمامی مواهب را برای خوشبخت زیستن و رستگار شدن به ارمغان خواهد آورد.“
-فرشتگان که در اثر انجام قربانیها راضی شدند، رضایت شما را نیز فراهم خواهند کرد و بدین سان با همکاری بین انسانها و فرشتگان خیر و برکت در همه جا و برای همه به وجود خواهد آمد.
-فرشتگان که مسئول تأمین نیازهای گوناگون زندگی هستند، با راضی شدن از انجام یاگیا [قربانی]، تمامی مایحتاج زندگی را برای شما فراهم خواهند کرد . ولی کسی که از این مواهب ، بدون آنکه آنها را در مقابل به فرشتگان تقدیم کند، بهره مند می شود مسلماً دزد محسوب می گردد.
-عابدان خداوند از هر نوع گناهی مبری می گردند، زیرا فقط غذاهایی را تناول می کنند که ابتدا به عنوان قربانی تقدیم شده است . دیگران که غذا را برای لذت شخصی تهیه می کنند، فقط گناه تناول می نمایند.
-حیات کلیه بدنهای ذی روح متکی به دانه های غذایی است که آنها نیز از باران تولید می گردد. باران از انجام یاگیا [قربانی] حاصل می شود و یاگیا از وظایف تجویزشده .
-از آنجایی که فعالیتهای تنظیم کننده در وداها تجویزشده و وداها مستقیماً از شخصیت اعلای خداوند تجلی یافته است ، در نتیجه آن حقیقت مطلق فراگیر به طور ابدی در اعمال قربانی قراردارد.
-آرجونای عزیزم ، کسی که در حیات انسانی خود از دور کامل قربانی که بدین گونه در وداها تجویزشده پیروی نکند، بدون شک زندگی مملو از گناه خواهد داشت . عمر چنین شخصی که فقط به منظور ارضای حواس زندگی م یکند بیهوده و عبث خواهد گذشت .
-اما برای کسی که لذت را در ذات می یابد، زندگیش در خودشناسی واقع است ، و کاملاً خشنود و فقط در ذات راضی است ، هیچ گونه وظیفه ای وجود ندارد.
-شخص خودشناخته در پی هدف یا مقصودی از انجام وظایف تجویز شده خود نیست و دلیلی نیز برای عدم انجام آن نمی یابد. بعلاوه هیچگونه نیازی به اتکاء به موجودات زنده دیگر ندارد.
آخرین نظرات